Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΖΩΓΡΑΦΟΙ ΤΟΥ 5 ΟΥ.

"ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟ-ΖΩ-ΓΡΑΦΟΙ ΤΟΥ ΠΕΜΠΤΟΥ " ΕΙΝΑΙ Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΜΑΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ. ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΣΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΓΑΛΑΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΦΥΛΛΑ.


ΣΕΛΙΔΑ 1
ΣΕΛΙΔΑ 2
ΣΕΛΙΔΑ 3
ΣΕΛΙΔΑ 4

ΛΕΟΝΤΑΡΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ

« Λεοντάρι » το χωριό μας!

Ο τόπος , ο πληθυσμός .
Το χωριό μας Λεοντάρι Θηβών δεσπόζει λόφου ,στους ανατολικούς πρόποδες του Ελικώνα και απέναντι του Κιθαιρώνα. Χωρίζεται με τις ιστορικές Θεσπιές , τις οποίες έχει στα δυτικά του με μικρή κοιλάδα , απέχει δε από την Θήβα που βρίσκεται προς τα ανατολικά του περίπου 15 χιλ. και από τα Βάγια που βρίσκονται προς το βορρά του μόλις 2 χιλ. Η έκταση του είναι περίπου 16 τ.χιλ. από τα οποία καλλιεργήσιμη γη είναι τα 11 τ.χιλ. και βοσκότοποι τα 3 τ.χιλ. Το υψόμετρο του είναι περίπου 380 μέτρα .Το κλίμα είναι εύκρατο και υγιεινό με κύριο χαρακτηριστικό τους πολλούς αέρηδες γι’αυτό είναι και πολύ ξηρό . Ο πληθυσμός του ήταν το 1851 ,266 κατ (οίκογ. 58 ) την ίδια χρονιά το Αρχοντίκι αναφέρεται ξεχωριστά με 23 κατ. ( οίκογ. 9)
,το 1928 με 961 κατ., στην απογραφή του 1936 είχε 1200 κατ. ( οικογ. 185 ) , το 1940 είχε νόμιμο πληθυσμό 1153 κατ. πραγματικό 982 , το 1951 είχε νόμιμο πληθυσμό 1116 κατ. πραγματικό 1019 , το 1961 είχε νόμιμο πληθυσμό 1292 κατ. πραγματικό 1116 κατ., το 1971 είχε νόμιμο πληθυσμό 1233 κατ. πραγματικό 1002 κατ. , το 1981 είχε νόμιμο πληθυσμό 1362 κατ. πραγματικό 1016 κατ. , το 1991 είχε 1587 κατ. και μόνιμους κατοίκους περί τους 850. Τέλος στην απογραφή του 2001 είχε 1036 κατ. και μόνιμους κατοίκους περίπου τους 700.

Η ονομασία Κασκαβέλι .
Το χωριό μας εδώ και πολλούς αιώνες στέκει αγέρωχο σαν πραγματικό λεοντάρι , πάνω σε λόφο που βρίσκεται βόρεια του ποταμού Καναβάρι ή Θέσπι , στις όχθες του οποίου βρίσκονταν οι αρχαίες Θεσπιές και σε απόσταση μόλις 1100 μέτρων . Ο πρώτος οικισμός που ξέρουμε ότι βρίσκεται στο λόφο , είναι στα τέλη του 15ου αιώνα αρχές 16ου , με το όνομα Zogra Kobil ( Ζόγρα Κομπίλ ) , με αριθμό οικογενειών πιρίπου τις 30, το Kobil πιθανόν είναι το όνομα του φύλαρχου της περιοχής. Με το πέρασμα του χρόνου το Κομπίλι έγινε Κοσκομπίλι / Κασκαβέλι.
Για την πρώτη ονομασία του χωριού μας σε Κασκαβέλι υπάρχουν δύο ακόμη εκδοχές . Οι δύο παρακάτω εκδοχές είναι η προφορική παράδοση του χωριού μας , που μεταφερόταν από γενιά σε γενιά , μετέδωσε δε σε εμένα ο δάσκαλός μου κ. Γεώργιος Παύλου .
Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή , κατά την Τουρκοκρατία κάποιος Τούρκος διοικητής ονομαζόταν Βελλής . Δύο αδελφοί του χωριού μας , καλοί σκοπευτές , λόγω της σκληρότητας του επιχείρησαν να τον σκοτώσουν . Σε ενέδρα που του έστησαν τον πυροβόλησαν ανεπιτυχώς στην κάσκα (καπέλο ) του . Η φρουρά του Βελλή τον έναν δολοφόνησε επί τόπου , ο άλλος δε διέφυγε και αργότερα μετοίκησε στην Εύβοια όπου μέχρι και σήμερα οι απόγονοι τους ονομάζονται Κασκαβελιώτες. Από τότε το χωριό μας ονομάζεται Κασκαβέλι δηλ. κάσκα + Βελλής = Κασκαβέλι.
Η δεύτερη εκδοχή που είναι και η πιθανοτέρα , είναι ότι η λέξη Κασκαβέλι , είναι λείψανο της φραγκικής δεσποτείας και παραφθορά της λέξεως κασκαβάλλι ( ιταλικά cacio cavallo ) , που σημαίνει σκληρό τυρί ( κεφαλοτύρι ) , που παρασκευαζόταν στην περιοχή μας από μείγμα πρόβειου και αγελαδινού γάλακτος .Την ύπαρξη στην περιοχή μας πολλών προβάτων αποδεικνύει και η λέξη προβίγκα ( όπως λέγεται κάποιος τόπος του χωριού μας ) που σημαίνει χώρος συγκέντρωσης προβάτων , καθώς και οι πολλοί βοσκότοποι της περιοχής μας .

Η ονομασία Λεοντάρι .
Το 1914 συγκροτείται η Κοινότης Κασκαβελλίου που μετονομάζεται σε Κοινότητα Λεονταρίου το 1930.
Ονομάσθηκε δε το χωριό μας ΛΕΟΝΤΑΡΙ διότι ακριβώς κάτω από το χωριό μας, στη θέση Βαρικό, βρέθηκε άγαλμα λιονταριού η ιστορία του οποίου έχει ως εξής : Το έβδομο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου ( 424 π. Χ. ) οι Αθηναίοι με στρατηγό τον Ιπποκράτη είχαν καταλάβει το βοιωτικό ιερό του Δηλίου Απόλλωνα , γνωστό ως Δήλιο , που βρισκόταν στο χώρο του σημερινού Δήλεσι . Εκεί δέχτηκαν την επίθεση των Βοιωτών με αρχηγό τον βοιωτάρχη Παγώνδα και νικήθηκαν με μεγάλες απώλειες. Χίλιοι περίπου ήταν οι Αθηναίοι νεκροί , καθώς και ο στρατηγός Ιπποκράτης , πεντακόσιοι περίπου οι Βοιωτοί .Στη μάχη του Δηλίου το 424 π.Χ. Οι Θεσπιές είχαν τους πιο πολλούς νεκρούς από κάθε άλλη βοιωτική πόλη. Έφτιαξαν λοιπόν ένα πολυάνδριο για να τιμήσουν τους νεκρούς τους. Το πολυάνδριο ανακαλύπτει ο αρχαιολόγος Π . Σταματάκης , το 1882 σε ανασκαφή που κάνει στην περιοχή. Ήταν δε ένας χτιστός περίβολος σε σχήμα ορθογωνίου , με διαστάσεις 32 * 23 μ. , μέσα στον οποίο είχε γίνει ομαδική ταφή . Στο βόρειο τοίχο του περιβόλου και πάνω σε πώρινο βάθρο ( το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα ) είχε τοποθετηθεί άγαλμα λεονταριού , μήκους περίπου τριών μέτρων, που κοίταζε προς βορρά. Κατά την ανασκαφή του 1882 βρέθηκε μόνο ο κορμός του λιονταριού, που σώζεται στο Μουσείο της Θήβας . Μπροστά από το λεοντάρι και σε μικρή απόσταση περίπου 2 μ., ο Σταματάκης βρήκε 8 λίθινες πλάκες στήλες , όπου ήταν γραμμένα πάνω τους 94 ονόματα , σε μία άλλη ένατη λίθινη πλάκα ήταν γραμμένα άλλα 7 ονόματα ( σύνολο 101 ονόματα ) . Λίγο βορειότερα από την γραμμή των στηλών βρήκε λιθόστρωτο αρχαίο δρόμο , παράλληλο προς το βόρειο τμήμα του περιβόλου . Οι νεκροί της μάχης του Δηλίου είχαν αποτεθεί και καεί μέσα στον χτιστό περίβολο , πίσω από το λεοντάρι , τα κτερίσματα ήταν αγγεία του 5ου αιώνα , ειδώλια στλεγγίδες από σίδηρο ή μπρούντζο και μαχαίρια .

ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ "ΤΟ ΠΟΛΙΑΝΔΡΙΟΝ"

Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ

ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

http://www.linuxer.gr/

http://www.medialab.ntua.gr/multi/

http://www.epy.gr/gr/home/index.asp\

http://www.e-activistes.gr/e-Activists/index.html

http://www.pekap.gr/

http://www.epe.org.gr/

ΦΩΤΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ.
ΒΟΡΕΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ.
ΒΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ- ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ(ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ).
Η ΒΟΡΕΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ.
ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ.
Η ΘΕΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ-ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ.
Η ΘΕΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ-ΑΚΡΟΠΟΛΗ.
Η ΝΟΤΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ, ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Ο ΥΜΗΤΤΟΣ.

ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

ΑΝ Η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΤΟΛΗ!!!!!!!!!!!!!

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ

ΣΤΑΥΡΩΣΗ .................. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18-4-2008 ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΚΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ Ο ΠΑΤΗΡ-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΣΥΝΟΔΕΥΟΤΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΑΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕ

ΜΑΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ .................
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΑΘΑΜΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΓΝΟΟΥΣΑΜΕ............ΤΟΣΟ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΜΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΧΑΡΜΟΛΥΠΗΣ.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!


ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ!!!!!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!!!!!!!!

ΜΕΓΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ!!!!!!!!

ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Ο ΥΜΗΤΤΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΗΓΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΠΟ ΠΕΡΙΠΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΨΥΧΗΣ!!!!
Η ΒΙΛΛΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ


ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ.


Ο ΔΗΜΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ. ΓΥΡΩ-ΓΥΡΩ ΣΑΝ ΕΝΑ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥΠΟΛΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΑΡΟΤΙ ΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΟΥΝΕ ΝΑ ΑΠΝΕΥΣΕΙ ΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΕ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ Ο ΔΗΜΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΠΙΟ ΣΤΕΝΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΑΝ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΙΟ ΑΝΕΤΑ. ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΛΑ ΜΕΣΑ Ο ΔΗΜΟΣ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΜΑΣ ΤΗΝ "ΒΙΛΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ". ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΜΑΣ Ο ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΒΙΛΑΣ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΣΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ. ( ΣΧΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΘΕΣΗ: http://vilazografou.gr/ ). ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΙ Η ΦΥΣΗ ΝΑ ΜΠΕΙ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΟΥ

ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΤΙΡΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΟΥ
( ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΜΙΚΡΟ - ΝΕΟ - ΠΑΛΙΟ )




ΣΤΟ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΟΥ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ.



ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΟΥ

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ "5 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ" ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΥ 27, Τ.Κ. 15771, ΖΩΓΡΑΦΟΥ. ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ-ΣΥΣΤΕΓΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ 6, 11 & 17 Δ.Σ.Ζ.- ΔΙΟΤΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΑΟΣ-ΕΝΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΑΝΩ ΙΛΙΣΙΩΝ. ΚΤΙΡΙΑΚΑ ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΙΑ ΚΤΙΡΙΑ, ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΙΑΣ "ΜΠΕΗ", ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΙΑΣ "ΚΑΜΠΥΛΑΥΚΑ" ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΙΑΣ "ΚΑΖΑΚΟΥ". ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ "ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΔΗΜΑΡΧΩΝ". Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΠΕΗΣ, Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΑΚΚΕΛΑΡΙΔΟΥ-ΚΑΜΠΥΛΑΥΚΑ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΖΑΚΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΚΡΟΒΙΟΤΕΡΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ, ΕΤΣΙ ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ ΟΤΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΥΠΩΜΕΝΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ. ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΑ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ 1970 ΑΛΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΟΥΠΟΝΙΩΝ-ΓΟΥΔΙ(1931-1945) ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΤΟΥ 9 Δ.Σ. ΑΘΗΝΩΝ (1938-1973). ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ.

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΜΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ, ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!!!!!!!!!!!!!

ΠΡΙΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΛΙΚ ΣΚΕΨΟΥ.....ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΟΤΑΝ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΒΓΑΛΕΙ........

ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΑΔΙΑΣΩ ΤΙΣ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

http://www.psifiakiellada.gr/index.asp

http://www.kep.gov.gr/

http://www.dart.gov.gr/

http://www.ypepth.gr/el_ec_page1978.htm

http://www.ypepth.gr/efarmoges/schoolsAmias.php

http://www.ypepth.gr/

http://www.sch.gr/

http://odysseus.culture.gr/h/2/gh23.jsp

http://www.ekebi.gr/

http://www.greekibby.gr/

http://www.adslgr.com/

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΑ

Η ηθοποιός Μαρίκα Κοτοπούλη, ο Γλύπτης Γιάννης Παπάς και ο ζωγράφος Γεώργιος Γουναρόπουλος, είναι τρεις από τους πολλούς δικεκριμένους ανθρώπους των γρμμάτων που επέλεξαν την πόλη μας για κατοικία τους. Τα σπίτια και των τριων είναι σήμερα Μουσεία, αλλά και χώροι πραγματοποίσης εκδηλώσεων. Είναι μικρές αλλά ζωντανές κυψέλες πολιτισμού. Μαζί με το ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ, την ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ και τα άλλα πολιτιστικά κέντρα του Δήμου μας, αποτελούν οάσεις δημιουργίας αλλά και παραγωγής πολιτισμού.
(ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ)





ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ



Η '''Μαρίκα Κοτοπούλη''' ήταν μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός.

Γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1887 στην Αθήνα. Ήταν κόρη της ηθοποιού Ελένης και του Δημήτρη Κοτοπούλη.

Εμφανίστηκε στη σκηνή βρέφος σε περιοδεία των γονέων της στο έργο "Ο αμαξάς των Άλπεων".
Διακρίθηκε περισσότερο ως τραγωδός στα έργα ξένων κι Ελλήνων κλασικών συγγραφέων. Επίσης η ερμηνεία από την Κοτοπούλη των σύγχρονων συγγραφέων θεωρείται ανεπανάληπτη. Λέγεται πως η Μαρίκα Κοτοπούλη δε διακρινόταν για την εξωτερική της εμφάνιση, ωστόσο πάνω στη σκηνή ήταν τόσο δυνατή η ταύτισή της με τους ρόλους της, που την μετέβαλλαν σε καλλονή και γοήτευε και τους πιο δύσκολους θεατές της.

Το 1906 πήγε στο Παρίσι, όπου άντλησε πείρα, κατατοπίστηκε στα μυστικά του θεάτρου και έφερε θεατρικά έργα κατάλληλα για την ίδια και το θέατρό της.

Η προσφορά της στη σκηνική κληρονομιά είναι τεράστια και για πολύ θα αποτελεί παράδειγμα μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας.Για 50 ολόκληρα χρόνια κυριάρχησε στη νεοελληνική σκηνή, ενσαρκώνοντας ηρωίδες των αριστουργημάτων της ελληνικής και ξένης φιλολογίας, των κλασικών κ.ά. ("Κυρά της θάλασσας", "Αρχισιδηρουργός", "Στέλλα Βιολάντη", "Φάουστ" κ.ά.). Από το 1912 με δικό της θίασο πλέον ερμήνευσε την "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή, τον "Οθέλλο" του Σαίξπηρ, τη "Φαύστα" του Βερναρδάκη κ.ά. Σταθμός στη σταδιοδρομία της στάθηκε η ερμηνεία και η παράσταση της "Εκάβης" του Ευριπίδη στο στάδιο της Αθήνας. Ίδρυσε με το Σπύρο Μελά την "Ελεύθερη Σκηνή". Το 1921 τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου του Α΄ και το 1923 με το αριστείο γραμμάτων και τεχνών του υπουργείου Παιδείας.

Εκτός από το θέατρο, η Κοτοπούλη έπαιξε και στον κινηματογράφο, στην ελληνοτουρκική παραγωγή Κακός δρόμος 1933 , βασισμένη σε μυθιστόρημα του Γρηγόριος Ξενόπουλος Γρηγορίου Ξενόπουλου.

Η Μαρίκα Κοτοπούλη πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου 1954. Άλλες πηγές αναφέρουν ως ημερομηνία θανάτου την 11 Σεπτεμβρίου 1954.

Στην Αθήνα υπάρχει και το "Μουσείο Μαρίκας Κοτοπούλη" το οποίο βρίσκεται στην οδό Αλέξανδρου Παναγούλη στο Δήμο Ζωγράφου. Το κτίριο είναι εξοχική κατοικία που κτίστηκε το 1926, από την μεγάλη ηθοποιό του Ελληνικού Θεάτρου Μαρίκα Κοτοπούλη. Άπό αυτό το σπίτι έφυγε ο Ίωνας Δραγούμης, την ημέρα που δολοφονήθηκε.






ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΓΛΥΠΤΗ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΠΑ, "ΚΕΦΑΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ".

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΠΑΣ

Ο Γιάννης Παππάς γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1913. Ύστερα από τη Μικρασιατική καταστροφή, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ο Γιάννης Παππάς ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ελληνικό και Γαλλικό Γυμνάσιο. Το 1930 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Παρισίων. Στο Παρίσι, όπου άρχισε την καλλιτεχνική του δημιουργία (το 1937 βραβεύτηκε με Χρυσό μετάλλιο στη Διεθνή Έκθεση), έμεινε μέχρι το 1939, οπότε και επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Το 1944 επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε ένα χρόνο στην Αλεξάνδρεια. Έμεινε εκεί μέχρι το 1951, συνεχίζοντας να δουλεύει και μελετώντας παράλληλα τα μνημεία της αιγυπτιακής τέχνης. Το 1953 εξελέγη καθηγητής των Εργαστηρίων Γλυπτικής της Α.Σ.Κ.Τ. στην Αθήνα. Το 1954 ανέλαβε υποδιευθυντής της Σχολής και το 1959 εξελέγη διευθυντής, για πέντε συνεχείς διετίες. Από την έδρα γλυπτικής της Σχολής παραιτήθηκε το 1978, οπότε και του απενεμήθη ο τίτλος του Ομότιμου Διευθυντή. Το 1980 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ο Γιάννης Παππάς έχει φιλοτεχνήσει πολυάριθμα αγάλματα, μνημεία και ανδριάντες. Κυριότερα έργα του είναι: Μαρμάρινος ανδριάντας του Ελευθερίου Βενιζέλου στο χώρο της Βουλής των Ελλήνων, έφιππος ανδριάς του Στρατηγού Μακρυγιάννη, ανδριάντας του Ευάγγελου Αβέρωφ – Τοσίτσα, προτομή του Κωνσταντίνου Τσάτσου, εργασίες γλυπτικής για το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό κέντρο κ.ά. Επίσης έχει μεταφράσει από τα αγγλικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά κείμενα μεγάλων ζωγράφων και γλυπτών, καθώς και ποιήματα, πεζά και δοκίμια.








ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ Γ.ΓΟΥΝΑΡΟΠΟΥΛΟΥ, " ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΑΘΩ".

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΟΥΝΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Γιώργος Γουναρόπουλος γεννήθηκε το 1890 στη Σωζόπουλη της Μαύρης Θάλασσας. Το 1906 έρχεται στην Αθήνα και εγγράφεται στο τμήμα διακοσμητικής της σχολής Καλών Τεχνών Φοιτητής στο τμήμα ζωγραφικής αποσπά πάντα τα πρώτα βραβεία.
Το 1912 αποφοίτησε παίρνοντας το βραβείο ζωγραφικής και γλυπτικής. Απότο 1912 ως το 1919 παίρνει μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους και στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, όταν αποστρατεύεται το 1919 φεύγει στο Παρίσι με υποτροφία του Αβερώφιου διαγωνισμού για τέσσερα χρόνια. Από το 1920 -24 παρακολουθεί τα μαθήματα της Ακαδημίας JULIENETGRANDCHAUMIERE. Το 1926 κάνει την πρώτη ατομική του έκθεση στο Παρίσι. Το 1929 παρουσιάζει την πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα στη Galerie Στρατηγοπούλου,με έργα όπου εμφανίζεται με ολότελα δική του τεχνοτροπία. Η έκθεση αυτή όχι μόνο αποτελεί σταθμό στηνεοελληνική ζωγραφική,αλλά και σημειώνει καταπληκτική εμπορική επιτυχία. Προκάλεσε το γενικό θαυμασμό, όταν ενώ επαινείται διθυραμβικά από τους νέους κριτικούς, κατηγορήθηκε από τους οπαδούς της ακαδημαϊκής τεχνοτροπίας και ιδιαίτερα από το Ζαχαρία Παπαντωνίου, ότι αγνοεί κανόνες της ζωγραφικής. Σαν απάντηση σ'αυτή την πρόκληση, ο Γουναρόπουλος ζωγραφίζει μέσα σε μια νύχτα,το πορτραίτο της μητέρας του, με όλους τους κανόνες της κλασσικής ζωγραφικής, και το εξέθεσε στην ίδια αίθουσα, όπου είχε και τα άλλα έργα του. Το 1931 επιστρέφει από το Παρίσι και εγκαθίσταται οριστικά στην Ελλάδα. Χτίζει το ατελιέ του στα Ανω Ιλίσια και παντρεύεται την μουσικοσυνθέτρια Μαρία Πρωίου. Αποκτά ένα γιο, τον Ηλία..
Το 1939 του ανατίθεται η διακόσμηση της αίθουσας συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου στο Δημαρχιακό Μέγαρο Αθηνών. Μια θαυμάσια τοιχογραφία 113τ.μ με θέματα παρμένα από την ιστορία Των Αθηνών. Το 1952 του ανατίθεται η τοιχογραφία του παρεκκλησίου της Αγίας Τριάδας του Δημοτικού Νοσοκομείου του Βόλου.
Το1958 του απονέμεται το διεθνές βραβείο Gugenheim για την Ελλάδα. Παίρνει μέρος σε πολλές εκθέσεις διεθνείς και πανελλήνιες και παρουσιάζει ατομικές εκθέσεις στο “Ζυγό” και στη Galerie Astor.
To 1974ο εκδοτικός οίκος “Μέλισσα” στα πλαίσια της έκδοσης μιας σειράς βιβλίων για τους Ελληνες ζωγράφους αφιερώνει ένα τόμο στο έργο του Γουναρόπουλου με ανάλυση της τεχνοτροπίας του από τον Γ. Μουρλό.
Το 1975 η Εθνική Πινακοθήκη οργανώνει αναδρομική έκθεση των έργων του,τότε ο ζωγράφος χαρίζει στην Εθνική Πινακοθήκη 15 μεγάλους πίνακες, αντιπροσωπευτικούς της εξηντάχρονης πορείας του στη ζωγραφική.
Τον Απρίλη του 1977 οργανώνει την τελευταία του έκθεση στη GalerieAstor με έργα της τελευταίας του δουλειάς που αποτελούν το επισφραγισμά της μοναδικής του προσφοράς στο χώρο της τέχνης.
Πέθανε τον ίδιο χρόνο, στις 17 Αυγούστου 1977.

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ( 5 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ) ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ
ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ

1908: ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΛΕΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΜΑΣ
1908: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΡΥΜΟΤΟΜΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ
ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΕ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΤΟΥ 1947

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

ΟΙ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΟΥ ΥΜΗΤΟΥ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Υ.Γ. ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕ ΕΥΓΕΝΙΚΑ Ο ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ.

Η ΤΟΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η ΤΟΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΟΙ ΕΝΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
Ο Δήμος Ζωγράφου έχει 4 ενορίες.

Αρχαιότερη είναι η ενορία του Αγίου Θεράποντα που απαριθμεί περίπου 30.000 πιστούς. Ο Άγιος Θεράποντας, η μνήμη του οποίου εορτάζεται στις 14 Μαΐου, είναι ο πολιούχος Άγιος της πόλης μας. Ο ναός του Αγίου Θεράποντα θεωρείται ο Μητροπολιτικός Ναός του Ζωγράφου και είναι ένα αληθινό κόσμημα της περιοχής των Αθηνών.
Η ιστορία του ναού είναι πολύ παλιά, διότι είναι και ο αρχαιότερος ναός της πόλης μας. Το 1888 «Οι Εν Αθήναις Ολύμπιοι» ιδρύουν τον ομώνυμο σύλλογό τους και το 1903 αποφασίζουν να κτίσουν και στην Αθήνα ναό του Αγίου Θεράποντα με συνδρομές των μελών τους. Ήθελαν με τον τρόπο αυτό να τιμήσουν τον Άγιο που τους έσωσε από μια μεγάλη επιδημία που είχε εξαπλωθεί στην Ολυμπία.
Έτσι το 1922 γίνεται η θεμελίωση του αρχικού μικρού ναού και το 1924, η συνοικία μας τότε, έχει τον ναό του Αγίου Θεράποντα. Σιγά-σιγά όμως η συνοικία μας μεγαλώνει και οι ανάγκες για μεγαλύτερο ναό γίνονται επιτακτικές. Γι' αυτό από το 1950 ξεκινάει η προσπάθεια για ανέγερση καινούριου μεγαλύτερου ναού στον ίδιο χώρο που ήταν ο παλαιότερος ναός. Το 1952 θεμελιώνεται ο καινούριος ναός, την ίδια χρονιά γίνεται και η πρώτη Θεία Λειτουργία, εγκαίνια όμως έγιναν πολύ αργότερα, συγκεκριμένα το 1964. Αξίζει να αναφέρουμε ότι τρεις από τις έξι εικόνες του τέμπλου του παλιού Αγίου Θεράποντα βρίσκονται και φυλάσσονται στην «Λέσχη Παλαιών Ζωγραφιωτών» και οι άλλες τρεις στο μικρό εκκλησάκι του Αι-Γιώργη. Φυσικά από τότε, που ο ναός ήταν μισοτελειωμένος μέχρι σήμερα, έχουν γίνει πολλά, τόσο για καλλωπισμό του ναού όσο και για την ανακούφιση των πασχόντων της περιοχής. Αξίζει να αναφέρουμε το 6όροφο κτίριο της ενορίας, επί της οδού ΓΑΛΗΝΗΣ που από το 1982 λειτουργεί σαν Στέγη Γερόντων.
Κάτω από τον Ιερό Ναό υπάρχει το παρεκκλήσιο του Αγίου Ευσταθίου. Επίσης τα δυο παρεκκλήσια του Κοιμητηρίου Ζωγράφου, ο Άγιος Νικόλαος και οι Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη ανήκουν στην ενορία του Αγίου Θεράποντα.
Σαν αρχαιότερος εφημέριος στην ενορία του Αγίου Θεράποντα μνημονεύεται ο π. Γεώργιος Βουτσής.
Με την Α.Δ.Σ. της 12-1-2000 προτείνεται «προς την Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών την ανακήρυξη του Ι. Ναού Αγ. Θεράποντος ως Μητροπολιτικού του Δήμου μας και την καθιέρωση του Αγίου ως πολιούχου της πόλης του Ζωγράφου, επειδή είναι ο κεντρικός Ι. Ναός της πόλης και ως αρχαιότερος έχει συνδεθεί άμεσα με την ιστορία και το όνομα αυτής». Αξίζει να σημειωθεί ότι η παραπάνω απόφαση πάρθηκε κατόπιν εισηγήσεως του Δημάρχου κ. Γιάννη Καζάκου, ομόφωνα.
Η δεύτερη κατά αρχαιότητα ενορία στην πόλη μας είναι η ενορία του Αγίου Γερασίμου Κεφαλληνίας. Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γερασίμου υπάρχει τουλάχιστον από το 1926 σαν μικρός ναΐσκος. Στην θέση του αρχικού, παλαιού ναού από το 1930 μέχρι το 1960 διαμορφώνεται το πρώτο επίπεδο του σημερινού ναού.
Γύρω στο 1960 αναγείρετε ο νέος ναός και τέλος το 1986 γίνεται η ανάπτυξη του ναού με το περιστύλιο. Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια δεν υπάρχει διακοπή λειτουργίας του ναού.
Το γιατί ο ναός αφιερώνεται στον Άγιο Γεράσιμο Κεφαλληνίας δεν το ξέρουμε. Πιθανόν Κεφαλλονίτες κάτοικοι της περιοχής να ήθελαν να τιμήσουν τον Άγιο του νησιού τους. Σαν πρώτος ιερέας σύμφωνα με το βιβλίο βαπτίσεων που υπάρχει στο ναό από το 1926 αναφέρεται για τον Μάρτιο, Απρίλιο, Μάιο και Ιούλιο του 1926 ο π. Θεόδωρος Μιχαηλίδης. Για το υπόλοιπο του 1926 και όλο το 1927 αναφέρεται ο Αρχ. Νίκανδρος. Τέλος από το 1927-1950 αναφέρεται ο π. Σπυρίδων Ζέγκος, τον οποίο θυμούνται και αρκετοί παλαιοί ενορίτες. Η ενορία έχει κοντά στους 20.000 πιστούς και ένα παρεκκλήσιο, αυτό της Φ.Ε.Π.Α (Φοιτητικής Εστίας του Πανεπιστημίου Αθηνών) που είναι αφιερωμένο στους Τρεις Ιεράρχες. Ακόμη ανήκει στην ενορία και το προσκυνητάρι του Αγίου Βασιλείου που βρίσκεται στο Άλσος απέναντι από την Φ.Ε.Π.Α.
Ο ναός πανηγυρίζει στις 20 Οκτωβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Γερασίμου.
Η Ενορία του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου είναι άλλη μια ενορία του Δήμου μας.
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου θεμελιώθηκε την 5-12-1975 και εγκαινιάσθηκε την 23-4-1998. Όλα αυτά τα χρόνια οι ανάγκες της Ενορίας καλύπτονταν από παρακείμενο ξύλινο ναό που υπάρχει ακόμη και σήμερα. Πρώτος εφημέριος ήταν και είναι μέχρι σήμερα ο π. Θεόδωρος Μπέτσας.Βέβαια πολλοί παλαιοί ενορίτες θυμούνται τον Αρχιμ. π. Αμβρόσιο. Οι πιστοί της Ενορία ανέρχονται στις 20.000 - 25.000 περίπου.
Ο ναός του Αγίου Γεωργίου κτίστηκε σε οικόπεδο που δώρισε ο Γεώργιος Ζωγράφος. Έτσι αφιερώθηκε στον Άγιο Γεώργιο προς τιμήν του, αλλά και για να αποτελεί παράδειγμα της νεολαίας ο βίος του Αγίου Γεωργίου.
Σχεδόν σε επαφή με τον μαντρότοιχο του ναού υπάρχει ο ιδιωτικός ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης που φέρει την επιγραφή, ΕΥΧΑΙ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΗΡΙΖΟΥΣΙ ΘΕΜΕΛΙΑ ΟΙΚΩΝ, καθώς και ξεχωριστό κωδωνοστάσιο, που ανήκει στην οικογένεια των Ζωγραφαίων. Δίπλα δε από το ναό υπάρχει το ιδιωτικό κοιμητήριο της οικογένειας που φέρει την επιγραφή, ΥΣΤΑΤΟΣ ΟΙΚΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ. Τάφοι της οικογένειας υπάρχουν και μέσα στο ναό. Σύμφωνα με πληροφορίες ο ιδιωτικός αυτός ναός κτίστηκε στις αρχές του 1930.
Η Ενορία της Αγίας Μαρίνας Άνω Ιλισίων δημιουργήθηκε με την απόσπαση τμήματος της ενορίας του Αγίου Γερασίμου της ιδίας περιοχής. Στην αρχή οι πρώτες Θείες Λειτουργίες έγιναν σε μία εκκλησία «τροχόσπιτο» και στη συνέχεια σε μία λυόμενη κατασκευή το έτος 1974.
Αργότερα ο ζήλος των πιστών της περιοχής οδήγησε στη θεμελίωση ενός νέου Ιερού Ναού και στην διά σχετικού Νομοθετικού Διατάγματος σύσταση της νέας Ενορίας (21-2-1976 αριθμ. Φ.Ε.Κ. 39), με την επωνυμία «Ιερός Ενοριακός Ναός Αγίας Μαρίνης - Άνω Ιλισίων». Η μορφολογία του οικοπέδου ανάγκασε στην δημιουργία ημιυπόγειου χώρου όπου δημιουργήθηκε ιερό παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο Νεκτάριο, άλλο πολύ μικρότερο παρεκκλήσιο των Οσίων Πατέρων, αίθουσες Κατηχητικών Σχολείων και λοιπών εκδηλώσεων, γραφεία των Ιερέων και λοιπών συνεργατών, καθώς και αποθηκευτικοί χώροι. Τα εγκαίνια του ιερού παρεκκλησίου του Αγίου Νεκταρίου έγιναν στην εορτή της ιερής μνήμης του στις 9 Νοεμβρίου του 1987 και τα εγκαίνια της Αγίας Μαρίνης 17 Οκτωβρίου 1998 από τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλο. Οι πρώτοι ιερείς που εξυπηρέτησαν λειτουργικά το λυόμενο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνης ήταν εκ περιτροπής οι Εφημέριοι της Ενορίας του Αγίου Γερασίμου. Αργότερα με τη νομική σύσταση της Ενορίας διορίστηκαν από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών μόνιμοι εφημέριοι.
Ο πληθυσμός της Ενορίας ανέρχεται στους 20.000 πιστούς και πανηγυρίζει στη μνήμη της Αγίας Μαρίνης που είναι 17 Ιουλίου κάθε έτους. Εδώ και έξι χρόνια η Ενορία του Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνης εκδίδει μηνιαία το φυλλάδιο «ΔΙΔΑΧΗ και ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ».

Στον Δήμο Ζωγράφου υπάρχει και το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδος, στην αρχή της ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ που ανήκει όμως στην Ενορία του ΑΓΙΟΥ ΘΩΜΑ.
Επίσης στα όρια του Δήμου μας με την Καισαριανή υπάρχει το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου που ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Καισαριανής.

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ (14 Μαίου)
Γεννήθηκε στη χώρα των Αλαμανών - Γερμανών. Οι γονείς του άνθρωποι ευγενείς και ευλαβείς, ανέθρεψαν τον Άγιο με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Έτσι τον συγκινούσαν τα Θεία Γράμματα, ο λόγος και η μελέτη της Αγίας Γραφής. Όσο δε μεγάλωνε τόσο πιο κοντά στον Θεό ερχότανε.
Βλέποντας ο πιστός λαός την αρετή του βίου του, τον εξέλεξε για ποιμένα του. Παρά τη θέλησή του, ο Επίσκοπος τον χειροτόνησε διάκονό του και αργότερα ιερέα. Όταν εκοιμήθη ο Επίσκοπος, κλήρος και λαός στράφηκαν προς τον Άγιο και τον εξέλεξαν Επίσκοπό.
Τα χρόνια αυτά (8ος αιώνας) μια φοβερή αίρεση ταλαιπώρησε τους Χριστιανούς. Οι Εικονομάχοι αγωνιζόντουσαν να καταφάγουν το ποίμνιο του. Ο Άγιος με το φλογερό του και το παραστατικό του κήρυγμα προστάτεψε το ποίμνιο του. Οι Εικονομάχοι όμως τον συκοφάντησαν στον Άρχοντα του τόπου ότι μιλάει εναντίον του Αυτοκράτορα. Τότε ο Άρχοντας διέταξε και υπέβαλλαν τον Άγιο σε σκληρά βασανιστήρια, στο τέλος δε τον έριξαν σε μία σκοτεινή και υγρή φυλακή.
Μέσα στη φυλακή δεν έπαψε να προσεύχεται. Άγγελος Κυρίου όμως παρουσιάστηκε και έλυσε τα σιδερένια δεσμά του και του γιάτρεψε τις φοβερές πληγές. Η έκπληξη που δοκίμασε ο Άρχοντας αντί να τον συνετίσει τον εξόργισε γι' αυτό διέταξε τον ανελέητο βασανισμό του. Ο Χριστός όμως κατά θαυματουργικό πάλι τρόπο έσωσε τον Άγιο. Οι δήμιοι του Αγίου έπεσαν κάτω ημιπαράλυτοι.
Ύστερα από το φοβερό αυτό ουράνιο φαινόμενο ο Άγιος αναχωρεί για την Αγία Γη, τα Ιεροσόλυμα.
Στα Ιεροσόλυμα επισκέφτηκε όλα τα προσκυνήματα της Αγίας Πόλεως, όπου έζησε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο Κύριος. Τα φλογερά του κηρύγματα και τα πολλά θαύματα που έκανε άπλωσαν τη φήμη του σε όλη την Παλαιστίνη. Ο Συναξαριστής αναφέρει ότι όταν βρέθηκε μπροστά σε μια κηδεία τόσο πολύ συγκινήθηκε από την πονεμένη μητέρα, ώστε πιάνοντας το χέρι του νεκρού γιου της και προσευχόμενος θερμά στον Κύριο, το παιδί αναστήθηκε.
Βλέποντας όμως ο Άγιος ότι δοξάζεται από τον κόσμο μπήκε σε ένα καράβι και ταξίδευε για την νήσο Κύπρο. Πολύς κόσμος είχε μαζευτεί στην προβλήτα του νησιού, μόλις πληροφορήθηκαν ότι ο Άγιος Θεράποντας θα πήγαινε στην Κύπρο. Στο νησί φιλοξενήθηκε στο σπίτι κάποιου που τον έλεγαν Σωσία, που ήταν άρρωστος βαριά αυτός και η γυναίκα του. Με προσευχή προς τον Κύριο θεράπευσε και τους δύο συγχρόνως. Όπως και πολλούς άλλους ασθενείς. Στην Κύπρο τα έβαλε και με τους αιρετικούς.
Η αγιότητά του σε σύντομο διάστημα έγινε γνωστή σε όλη την Κύπρο. Ο Διοικητής λοιπόν του νησιού παρακάλεσε τον Άγιο να μείνει κοντά τους και να γίνει Επίσκοπος σε κάποια Επισκοπή του νησιού. Έτσι και έγινε. Άραβες όμως επιδρομείς κατέλαβαν την Κύπρο και άρχισαν τις σφαγές και τις καταστροφές εναντίον των χριστιανών. Όλοι μαζεύτηκαν γύρω από τον ‘Άγιο. Μια μέρα όμως την ώρα της Θείας Λειτουργίας, μπροστά στην Αγία Τράπεζα κατέσφαξαν τον Άγιο. Το ποίμνιό του με βαθιά ευλάβεια και θεία κατάνυξη έθαψε με τιμές και μεγαλοπρέπεια το ιερό του λείψανο. Αργότερα τα Άγια λείψανά του μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Η μνήμη του εορτάζεται ιδιαίτερα στην Κύπρο και ιδίως στο χωριό Άγιος Θεράπων Λεμεσού όπου βρίσκεται και ένα τεμάχιο από το ιερά του λείψανα.
Στην Αθήνα κτίστηκε μεγαλοπρεπέστατος ναός από τους κατοίκους της περιοχής Ζωγράφου, που είναι και ο Πολιούχος τους. Η μνήμη του τελείται την 14 Μαίου.

(Από το βιβλίο Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ, του Αρχ. ΜΑΡΚΟΥ Κ. ΜΑΝΩΛΗ, Εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ», Αθήνα 1991).

Υ.Γ. ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΥΛΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ "ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΑΛΑΙΩΝ ΖΩΓΡΑΦΙΩΤΩΝ". ΖΩΓΡΑΦΟΥ 2005

Τελαυταία δημιουργήθηκε και η ενορία των ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ στο Γουδί.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

1. ΖΩΓΡΑΦΟΥ, η παλιά μας συνοικία, Ειρήνη Ν. Πλυτά, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ, 1997.

2. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ, Συγγραφείς οι μαθητές της Ε1 τάξης του 10ου Δημοτικού Σχολείου Ζωγράφου κατά το σχολικό έτος 1997-1998, σε συνεργασία με το δάσκαλό τους Νικόλαο Ι. Δημητρίου, Α’ Αυτοέκδοση, 1998. - Β’ Αυτοέκδοση ( με τίτλο: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ), 1999. - Γ΄ Έκδοση( με τίτλο: ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ), Πολιτιστικός Σύνδεσμος Παλαιών Ζωγραφιωτών, 2005. Δ’ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ( στην επίσημη ιστοθέση του Δήμου Ζωγράφου: http://www.zografounet.gr/)

3. 1809-2000, ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΑ-«Κουπόνια»-Άνω Ιλίσια, Γουδί, Ζωγράφου. ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΖΩΡΖΟΣ, ΑΘΗΝΑ 2001.

4. ΖΩΓΡΑΦΟΥ – ΙΛΙΣΣΙΑ - ΓΟΥΔΙ ΕΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΑΠΠΑΣ, ΔΗΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ-ΔΕΑΔΗΖ 2002.

5. Εικόνες και Μνήμες – Ιστορικό και φωτογραφικό λεύκωμα από την παλιά συνοικία Ζωγράφου, Έκδοση του Συνδέσμου «ΠΑΛΑΙΩΝ ΖΩΓΡΑΦΙΩΤΩΝ», ΖΩΓΡΑΦΟΥ 2002.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

ΖΩΓΡΑΦΟΥ Ο ΔΗΜΟΣ ΜΑΣ

Πριν πολλά χρόνια, στον τόπο που κατοικούμε εμείς σήμερα, υπήρχαν χωράφια και άγονοι λόφοι. Το 1902 όμως ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αγοράζει μια μεγάλη έκταση στην περιοχή και αρχίζει να κτίζει σπίτια, τα οποία τα πουλά με δόσεις 112 δρχ. το μήνα. Την ίδια εποχή η οικογένεια Ζωγράφου με την έγκριση της πολιτείας δημιουργεί και λειτουργεί το πρώτο μονοθέσιο δημοτικό σχολείο, διαστάσεων 4Χ8 μέτρα. Επίσης την ίδια εποχή ανεγέρθηκε ο πρώτος μικρός ναός του Αγίου Θεράποντα, στην ίδια θέση που και σήμερα ορθώνεται μεγαλοπρεπώς.
Το 1925 αριθμούνται 15-20 σπίτια. Η σημερινή λεωφόρος Παπάγου ήταν ένας απλός χαραγμένος καρόδρομος. Δεξιά του υπήρχαν σταροχώραφα και αριστερά αμπελώνες. Το πρώτο μεταφορικό μέσο ήταν ένα ταξί, αργότερα και άλλο. Έπειτα ήρθε το λεωφορείο 15 θέσεων.
Ο μικρός οικισμός που είχε δημιουργηθεί, αριθμεί περίπου 100 σπίτια. Έτσι το 1929 αναγνωρίζεται με υπογραφή του ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ, ως ανεξάρτητη Κοινότητα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως, (Ε.Τ.Κ. Τεύχος Πρώτον. Αριθμός φύλλου 15. Εν Αθήναις τη 19 Ιανουαρίου 1929): «Αναγνωρίζεται εν τω Νομώ Αττικοβοιωτίας επαρχία Αττικής εις ιδίαν Κοινότητα ο συνοικισμός Ζωγράφου υπό το όνομα «Κοινότης Ζωγράφου» και με έδραν τον ομώνυμον συνοικισμόν αποσπώμενος του Δήμου Αθηναίων.» .
Η νεοσυσταθείσα Κοινότητα παίρνει το όνομά της από το επίθετο της οικογένειας Ζωγράφου η οποία και τη δημιούργησε. Το αρχικό όμως επώνυμο της οικογενείας Ζωγράφου ήταν Μαυρονικόλας, αλλά στα μέσα του 18ου αιώνα ένα μέλος της έγινε αγιογράφος και το άλλαξε σε Ζωγράφος (βλέπε ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ, Τόμος 4, σελίς 29, ΑΘΗΝΑ 1985). Ο γιος του Ιωάννη Ζωγράφου, Σωτήριος Ι. Ζωγράφου χρημάτισε Κοινοτάρχης για όλα τα χρόνια που υπήρχε η Κοινότητα, δηλαδή από το 1929 έως το 1947, διότι το 1947 έγινε Δήμος.
Λίγο αργότερα, το 1930, ο αείμνηστος ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, θεμελιώνει το 1ο Δημοτικό Σχολείο (το Ζωγράφειο). Βρίσκονταν στην ίδια θέση, πλάι στο Ναό του Αγίου Θεράποντα, όπου και σήμερα βρίσκονται τα Δημοτικά Σχολεία της περιοχής. Μία από τις αίθουσες του σχολείου ήταν και τα γραφεία της νεοσύστατης τότε Κοινότητας Ζωγράφου.
Σιγά-σιγά, η Κοινότητα Ζωγράφου μεγαλώνει, εκτός από τις περιοχές Ζωγράφου και Γουδί, συμπεριλαμβάνονται στα όρια της Κοινότητας το 1935, τα «Κουπόνια» και η περιοχή του Φυτωρίου του Υπουργείου Γεωργίας, τα σημερινά «Άνω Ιλίσια». Πολλές ωραιότατες βίλες που σώζονται ακόμη και σήμερα αρχίζουν να κτίζονται. Η βίλα του Κώστα Ζωγράφου, σήμερα παιδικός σταθμός, η βίλα της Μαρίκας Κοτοπούλη, μουσείου του Δήμου μας, η βίλα Βοναπάρτη που στεγάζει το συμβουλευτικό κέντρο οικογενειών του Δήμου, η βίλα Γενήσαρλη (νυν βίλα Βουτυρά), σήμερα Πνευματικό Κέντρο. Επίσης η οικία Γεωργίου Γουναρόπουλου, μεγάλου ζωγράφου, σήμερα Μουσείο και Πινακοθήκη, δωρεά του γιου του Ηλία προς τον Δήμο μας.
Την ίδια εποχή ιδρύθηκε, με την επωνυμία «Ένωση Ζωγράφου», ο πρώτος ποδοσφαιρικός σύλλογος. Το γήπεδό του βρισκόταν μεταξύ των σημερινών οδών Ξηρογιάννη, Παπάγου, Γ. Παπανδρέου και Δαβάκη Πίνδου. Στα Κουπόνια εγκαταστάθηκε και το πρώτο αστυνομικό Τμήμα. Επίσης άρχισε να λειτουργεί ο υπαίθριος θερινός κινηματογράφος «ΠΑΥΣΙΛΥΠΟΝ» στη θέση της σημερινής πλατείας ΓΑΡΔΕΝΙΑ. Ο γιατρός Μιχάλης Καμπυλαυκάς, με την μοναδική για το τόπο κλινική του συμβάλει στη περίθαλψη των κατοίκων. Άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης λάμπρυναν και έκαναν περήφανο τον τόπο μας που τον διάλεξαν για να ζήσουν και να δημιουργήσουν. Ο Αντώνης Τραυλαντώνης, εκπαιδευτικός και λογοτέχνης, ο μεγάλος ζωγράφος και καθηγητής της ΑΣΚΤ, Δημήτρης Μπισκίνης, ο γλύπτης Γιάννης Παππάς, ο καθηγητής επίσης της ΑΣΚΤ, και άλλοι.
Η Κοινότητα Ζωγράφου έχει πια μεγαλώσει, το 1947 αναγνωρίζεται ως Δήμος. Γράφει συγκεκριμένα η εφημερίδα της Κυβερνήσεως, (Ε.Τ.Κ. Τεύχος Πρώτον. Αριθμός φύλλου 287. Εν Αθήναις τη 19 Δεκεμβρίου 1947): «Έχοντες υπόψιν.... την από 10 Οκτωβρίου 1947 αίτησιν εκλογέων κατοίκων της Κοινότητος Ζωγράφου.... Η Κοινότης Ζωγράφου, εν τη Επαρχία και τω Νομώ Αττικής, αναγνωρίζεται εις Δήμον, υπό το όνομα «Δήμος Ζωγράφου».... Εν Αθήναις τη 18 Δεκεμβρίου 1947. ΠΑΥΛΟΣ Β.». Πρώτος δήμαρχος του νεοσυσταθέντος Δήμου Ζωγράφου είναι ο Σωτήριος Ι. Ζωγράφου (1947-1954). Το κύμα της αστυφιλίας που ολοένα διογκώνεται, κατακλύζει και την πόλη μας. Οι πολυκατοικίες ιδιαίτερα μέσα στην δεκαετία του '60 ξεφυτρώνουν η μία μετά την άλλη, παίρνοντας τη θέση των πολυτελών βιλών και των δίπατων σπιτιών. Οι ονομασίες των δρόμων αλλάζουν και μαζί του αλλάζει και η περιοχή που μετατρέπεται σιγά-σιγά σε μία απρόσωπη μεγαλούπολη. Σήμερα γίνονται προσπάθειες να διασωθεί και να διατηρηθεί ότι είναι δυνατόν από το παρελθόν αλλά και να οργανωθεί μία σύγχρονη και ανθρώπινη πόλη.


ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΔΗΜΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ (1947-1954)
ΚΟΥΣΙΔΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ (1954-1959)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (1959-1964)
ΜΠΕΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (1964-1967)
ΜΠΑΧΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (1967-1970)
ΚΑΖΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (1970-1974)
ΚΟΥΤΕΛΙΔΑΚΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ (1974-1975)
ΜΠΕΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (1975-1978)
ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΣ (1978)
ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ (1978-1998)
ΚΑΖΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (1999 έως σήμερα)


Υ.Γ. ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΥΛΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ "ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΑΛΑΙΩΝ ΖΩΓΡΑΦΙΩΤΩΝ". ΖΩΓΡΑΦΟΥ 2005.